Τα λάθη μπορούν να γίνουν σπουδαίες ευκαιρίες να ανακαλύψουμε “τι δεν λειτουργεί”, “τι δεν μας κάνει καλό”, “τι μας δυσκολεύει” και ένα σωρό ακόμη σημαντικές πληροφορίες. Τι γίνεται όμως όταν ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε πληγώνει, προσβάλλει ή αδικεί τους άλλους ανθρώπους; Σήμερα, μαθαίνουμε να ζητάμε συγνώμη και κατανοούμε ότι η ειλικρινή μετάνοια δεν είναι αδυναμία αλλά ένδειξη σεβασμού, εμπιστοσύνης και αυτοεκτίμησης.
Συχνά, κάποιοι από εμάς δείχνουμε έντονη απογοήτευση ή νευρικότητα όταν κάνουμε κάποιο λάθος. Ωστόσο, μια πιο υπεύθυνη στάση “στο λάθος” ενθαρρύνει εμάς και τα παιδιά μας να συνυπάρχουμε αρμονικά με τους άλλους και να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τις συγκρούσεις που προκύπτουν. (Δείτε εδώ το εκτυπώσιμο που δημιούργησα για το πώς μπορούμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας).
Για να κατανοήσουμε το λάθος μας, χρειάζεται να ελέγξουμε τον εγωισμό μας, να “μπούμε στα παπούτσια του άλλου” και να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά του. Με άλλα λόγια, μια ειλικρινή συγνώμη προϋποθέτει ενσυναίσθηση.
Η ενσυναίσθηση καλλιεργείται από μικρή ηλικία και αναπτύσσει τα παιδιά πολύπλευρα. Μεταξύ άλλων, τα βοηθάει να δημιουργούν ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, να συνεργάζονται, να σέβονται τη διαφορετικότητα και επιπλέον τα αποθαρρύνει από το να συμπεριφέρονται βίαια ή κακοποιητικά.
Τα πρότυπα των παιδιών
Ως γονείς και παιδαγωγοί επιδιώκουμε να μάθουν τα παιδιά να ζητούν συγνώμη όταν συμπεριφέρονται προβληματικά. Παρόλα αυτά, εμείς, ως ενήλικες είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε το ίδιο;
- Μήπως πιστεύουμε ότι ο ρόλος του “ενήλικα” μας απαλλάσσει από μια αμήχανη και ντροπιαστική διαδικασία;
- Μήπως θεωρούμε ότι οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί ή οποιαδήποτε άλλη μορφή εξουσίας δεν χρειάζεται να δικαιολογείται;
- Μήπως κατά την άποψή μας, εμείς ποτέ δεν κάνουμε λάθη;
- Μήπως λέμε την λέξη “συγνώμη” χωρίς να την εννοούμε πραγματικά για να αποφύγουμε το συμβάν;
Εάν οι πράξεις μας αναδεικνύουν τις παραπάνω ιδέες, τότε είναι πολύ πιθανό η συμπεριφορά των παιδιών να είναι ανάλογη. Ως γονείς ή άλλοι σημαντικοί άνθρωποι στο κοντινό περιβάλλον των παιδιών, είμαστε πρότυπα μίμησης για εκείνα. Οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και οι αξίες μας είναι ένα “σιωπηλό μάθημα”, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.
Μαθαίνουμε να ζητάμε συγνώμη
Η λέξη “συγνώμη” είναι ένας τρόπος να δείξουμε στους άλλους ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη του λάθους μας και μετανιώνουμε για τη συμπεριφορά μας. Ωστόσο, οι πράξεις μας είναι εκείνες που εντέλει θα επιβεβαιώσουν την ειλικρινή μας πρόθεση να αλλάξουμε συμπεριφορά.
Κατέβασε ΔΩΡΕΑΝ το εκτυπώσιμο “Ζητάμε συγνώμη”
Παράδειγμα: Σήμερα δεν κατάφερα να ελέγξω τα συναισθήματά μου και σου φώναξα. Δεν είναι σωστό να σου συμπεριφέρομαι με αυτόν τον τρόπο. Θέλω να επανορθώσω, τι θα μπορούσα να κάνω για να νιώσεις καλύτερα; Υπόσχομαι ότι θα βάλω τα δυνατά μου να μην ξανά συμβεί. Συγνώμη.
Έχετε παρατηρήσει πόσο όμορφα νιώθει κανείς όταν ζητάει “γνήσια συγνώμη” ή όταν “συγχωρεί πραγματικά” όσους τον έβλαψαν; Προσωπικά, νιώθω ελευθερία και ανακούφιση! Εσείς;
