Το καλοκαίρι τα παιχνίδια σε εξωτερικό χώρο έχουν την τιμητική τους. Τα παιδιά αναπτύσσουν την αυτονομία τους και αποκτούν νέες εμπειρίες. Παρόλα αυτά, συχνά η ανεμελιά συνοδεύεται από πλήξη και αυτό δεν πειράζει καθόλου! Η βαρεμάρα είναι φυσιολογική και οφείλουμε να την αποδεχόμαστε όπως όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα. Μάλιστα, είναι μια σπουδαία ευκαιρία να ενεργοποιηθεί η φαντασία και η δημιουργικότητα των μικρών μας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το παιχνίδι “1-2-3 βάλε φαντασία”, το οποίο προέκυψε από τη βαρεμάρα του γιου μου και των φίλων του!
Ένα καλοκαίρι, πριν από αρκετά χρόνια, ο γιος μου και οι φίλοι του έπαιζαν στο πάρκο της γειτονιάς μας. Λόγω της αφόρητης ζέστης, τα παιδιά έπαιζαν μόνο κάτω από την σκιά κάποιων δέντρων και αυτό περιόριζε τις επιλογές τους.
Παρατηρούσα ότι έπαιζαν για αρκετή ώρα το γνωστό “Ένα, δύο, τρία κόκκινο φως”, ωστόσο μετά από λίγο έχασαν το ενδιαφέρον τους και άρχισαν να λένε ότι βαριούνται. Στη συζήτηση που είχαμε, ενώ αρνούνταν να παίξουν κάποιο διαφορετικό παιχνίδι, παραπονιόταν γιατί “γινόταν όλο το ίδιο και το ίδιο”.
Αυτό μου ακούστηκε αντιφατικό, ωστόσο αρκετή ώρα μετά είπα : “Πώς μπορείτε να παίξετε το ίδιο παιχνίδι με διαφορετικό τρόπο;” Στη συνέχεια, τα παιδιά άρχισαν να προτείνουν υπέροχες ιδέες και να συνδυάζουν παλαιότερα παιχνίδια με αποτέλεσμα να φτιάξουν μια “νέα εκδοχή” του παιχνιδιού “Ένα, δύο, τρία κόκκινο φως”. Και το κυριότερο; Είχαν ενθουσιαστεί!
Τότε δεν είχαμε ονομάσει το νέο αυτό παιχνίδι, το κάναμε όμως σήμερα, για να σας το παρουσιάσουμε και γιατί όχι, να σας το προτείνουμε!
Το παιχνίδι “1,2,3 βάλε φαντασία”
Το παιχνίδι είναι παραλλαγή του “Ένα, δύο, τρία κόκκινο φως” με κάποιες διαφορές:
Το παιδί που κλείνει τα μάτια γυρνώντας την πλάτη, αντί για “Ένα, δυο, τρία κόκκινο φως” λέει “1-2-3 βάλε φαντασία” και έπειτα γυρνάει προς τα υπόλοιπα παιδιά.
Τα υπόλοιπα παιδιά σταματούν το τρέξιμο και μένουν ακίνητα, παριστάνοντας είτε έναν άνθρωπο να κάνει κάτι, είτε ένα ζώο ή ένα πράγμα.
Στη συνέχεια, το παιδί που γυρνάει, ρωτάει “τι παριστάνει” ο κάθε παίκτης. Εάν κάποιος δεν έχει βρει “ρόλο”, πηγαίνει πίσω στην γραμμή εκκίνησης και ξεκινάει από την αρχή.
Το παιχνίδι συνεχίζεται όπως ξέρουμε όλοι, έως δηλαδή κάποιος παίκτης ακουμπήσει το παιδί που βρίσκεται γυρισμένο και αρχίσει το κυνηγητό.
Σήμερα, παίξαμε το παιχνίδι τοποθετώντας διάφορα αντικείμενα και αξεσουάρ στο έδαφος. Σε αυτή την παραλλαγή, οι παίκτες καλούνται να “μπουν” σε ρόλους χρησιμοποιώντας ένα από αυτά.
Για παράδειγμα, ένα παιδί που έμεινε ακίνητο φορώντας ένα καπέλο και έχοντας το ένα χέρι του ψηλά, “έγινε με την φαντασία του” ένας τροχονόμος. Κάποιο άλλο παιδί, κράτησε το ξύλο σαν ιπτάμενη σκούπα και έγινε ο Harry Potter!
Θέλετε περισσότερα παιχνίδια αυτοσχεδιασμού; Εδώ βρίσκονται μερικές από τις προτάσεις μας!
