Πολλές φορές χρησιμοποιούμε μαζί με τα παιδιά μας το αστικό λεωφορείο. Για εμάς τους ενήλικες είναι απλώς ένας τρόπος να μετακινηθούμε, ωστόσο στον κόσμο των μικρών παιδιών συχνά τα πράματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν πώς λειτουργεί ο κόσμος των «μεγάλων» και εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να τους «ξεναγήσουμε»!
Όταν ο γιός μου άρχισε να με ρωτάει πού πάει το κάθε αστικό λεωφορείο, τι γράφει πάνω το εισιτήριό μας και άλλα παρόμοια, αποφάσισα να κάνουμε μια διαδρομή, για να μάθει βιωματικά πώς χρησιμοποιούμε αυτό το μέσο μεταφοράς.
Ο Άγγελος τότε, μόλις είχε πάει προνήπιο και εκείνες τις μέρες μου έδειχνε το σχολείο και την καινούρια του τάξη. Με αυτή την αφορμή, του πρότεινα να τον «ξεναγήσω» και εγώ στο πανεπιστήμιο που σπούδαζα. Του πρότεινα μάλιστα, να πάμε με το αστικό λεωφορείο, όπως έκανα και εγώ όταν ήμουν φοιτήτρια εκεί. Η ιδέα του άρεσε, και έτσι αρχίσαμε να σχεδιάζουμε την επίσκεψή μας.
Ερωτήσεις για το αστικό λεωφορείο
«Ας σκεφτούμε…»του είπα
• Τι χρειάζεται να γνωρίζουμε για να ξεκινήσουμε να πάμε στην στάση του λεωφορείου? Τι άλλο θα χρειαστεί να ξέρουμε για να επιστρέψουμε από εκεί?
• Πώς πιστεύεις ότι θα μάθουμε ποιο λεωφορείο πηγαίνει στον προορισμό που θέλουμε? Πού μπορούμε να δούμε ή ποιόν μπορούμε να ρωτήσουμε?
• Τι χρειάζεται να αγοράσουν οι επιβάτες που χρησιμοποιούν το λεωφορείο; Πού θα τα βρούμε;
Απαντάμε στις ερωτήσεις βιωματικά
Αφού συζητήσαμε λίγο, αποφασίσαμε να βγούμε έξω για να δούμε όλα τα παραπάνω στην πράξη. Η βόλτα μας θα γινόταν αργότερα, οπότε δεν χρειαζόταν να βιαστούμε για να «λύσουμε τα παραπάνω μυστήρια»
Φτάσαμε στην πιο κοντινή στάση και του εξήγησα γιατί θα χρειαστεί να περιμένουμε από αυτή την πλευρά του δρόμου και όχι από την απέναντι.
Βρήκαμε τις ώρες, τους προορισμούς και τους αριθμούς των λεωφορείων σε ένα πίνακα ανακοινώσεων δίπλα στην στάση (τα βγάλαμε και φωτογραφία με το κινητό).
Εκεί υπήρχε επίσης και ένας χάρτης της πόλης όπου έδειξα στον Άγγελο πού βρισκόμαστε τώρα και πού θέλουμε να πάμε. Είδαμε τις χρωματιστές γραμμές που δείχνουν τις διαφορετικές κατευθύνσεις των αστικών λεωφορείων και συζητήσαμε για το ποια γραμμή έδειχνε τον δικό μας προορισμό.
Αποφασίσαμε ποια διαδρομή θα ακολουθούσαμε και βγάλαμε εισιτήρια για το απόγευμα. Εξήγησα στον Άγγελο πώς λειτουργεί το μηχάνημα για την έκδοση εισιτηρίων και «ψάξαμε» να βρούμε ποια κέρματα θα πρέπει να ρίξουμε.
Αφού ο Άγγελος έβγαλε δύο εισιτήρια, του πρότεινα να αγοράσουμε τα υπόλοιπα από το περίπτερο. Τον ενθάρρυνα να τα ζητήσει ο ίδιος, λέγοντας το προορισμό μας.
Όση ώρα βρισκόμασταν στην στάση, σταματούσαν διάφορα αστικά λεωφορεία. Κάποια στιγμή, έδειξα στον Άγγελο τα φωτεινά γράμματα στην μπροστινή πινακίδα ενός από αυτά. «Κοίταξε», του είπα, «εκεί γράφει τον προορισμό των λεωφορείων, όταν θα μάθεις να διαβάζεις θα ξέρεις πού πηγαίνει το καθένα»
Γυρνώντας στο σπίτι παρατηρήσαμε τα εισιτήρια, του διάβασα τι έγραφαν και μιλήσαμε για το επάγγελμα του ελεγκτή εισιτηρίων. Του μίλησα για τις στάσεις που κάνει το αστικό και το κόκκινο κουμπί που χρειάζεται να πατήσει κάποιος για να ειδοποιήσει τον οδηγό.
Το απόγευμα ο νεαρός επιβάτης ήταν πανέτοιμος! Όσο για τη διαδρομή μας; Ποτέ ξανά η χρήση ενός αστικού λεωφορείου δεν είχε τόσο ενδιαφέρον!!!
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι, ο Άγγελος άρχισε να παίζει με το αγαπημένο του παιχνίδι. Είχε πάρει τον «ρόλο» του ελεγκτή εισιτηρίων και ζητούσε από τον δεινόσαυρο το εισιτήριό του. (δείτε το παιχνίδι ρόλων που παίξαμε όταν γίναμε κομμωτές στο σπίτι!)
Και τότε…μου ήρθε μια ιδέα!!! Μια ωραία, παιχνιδιάρικη ιδέα!
Μια ιδέα που φυσικά θα μοιραστώ μαζί σας σε κάποιο επόμενο άρθρο μου!
